حرف یا عمل؟

بین ظهور یک ایده در ذهن و انجام عمل چقدر فاصله باید باشد؟

وقتی روی یخ نازک راه می رویم،دیگر فرصت قدم زدن آهسته نداریم.اندکی تاخیر به قیمت شکستن ورقه یخ و فرو رفتن در آب سرد تمام می شود.هر چه یخ نازکتر باشد باید سرعت عمل وواکنش ما سریع تر باشد.یعنی فاصله زمانی بین رخ نمایی یک ایده در ذهن و به عمل نشاندن آن باید به سمت صفر میل کند!یعنی فوری تصمیم به عمل بگیریم و عمل کنیم!                             

بهترین راه برای حل یک مشکل عبور از آن است،نیمی از آدمهای ناامید و افسرده کسانی هستند که از رفتن به دل مشکل می ترسند،درست است که همه کارها را در یک لحظه نمیتوانیم انجام دهیم ولی لااقل در هر لحظه می توانیم کاری انجام دهیم و مجموعه ای از همین کارهای لحظه ای بعداز مدتی تبدیل به یک شاهکار بزرگ می شوند.نهایتا کارها و اقدامات عملی شماست که نتایج را تعیین می کنند.

پیشرفت همیشه با خطرپذیری همراه بوده است.بشریت تمام پیشرفت خودرا مدیون کسانی بوده است که از عمل کردن و از همه مهمتر مسخره شدن بیمی نداشته اند.کسی که دست به کمان می برد،شاید چون ناوارد است از هر صد تیر یکی را به هدف بزند اما کسی که دست به کمان نمی زندصددرصد تیری به هدف نمی زند!

شاید کشتی هایی که در بندر لنگر انداخته اند،از طوفان در امان باشند اما کشتی ها برای این کار ساخته نمی شوند..خالق کائنات خطرپذیری و ریسک اقدام را هم از ما انتظار دارد.فقط آنهایی که تحمل شکست های بزرگ را دارند می توانند به موفقیتهای عظیم برسند،بقیه فقط آدمهایی معمولی باقی خواهند ماند.هرگز از یاد نبریم که بسیاری از اوقات بزرگترین عمل شجاعانه چیزی نیست جز یک عمل کوچکی که همین الان باید انجام دهیم..