رویا

دو چیز می تواند آدمی را از تحقق بخشیدن به رویاهایش بازدارد:اینکه تصور کند رویاها غیرممکن هستند، یا با یک گردش ناگهانی چرخ فلک، درست زمانی که هیچ انتظارش را ندارد،ببیند که تحقق آنها ممکن شده است.در این لحظه ناگهان هراسی سربرمی آورد، هراس از راهی که آدم نمیداند به کجا می انجامد، از زندگی ای سرشار از مبارزه های ناشناخته، از احتمال ناپدید شدن ناگهانی همه چیزهایی که آدم به آنها عادت کرده است. گاهی اتفاقی بی اهمیت،می تواند زیبایی را به لحظه مشقت باری تبدیل کند.چرا کاه را در چشم خودمان می بینیم و کوه ها ، دشت ها و درختان زیتون را نمی بینیم؟
جهان در دستان کسی است که شهامت رویا دیدن و خطر کردن برای زیستن رویاهایش را دارد.